Historyjka zbiorowa, edycja druga

A więc. Nasze forum jest dziwne, ludzie jeszcze dziwniejsi, więc wiadomo, że mamy aż nad to rozwiniętą wyobraźnię. Odczuć się to dało w historyjce naszej. Niestety, zamieszała się już tak, że mało kto potrafi stwierdzić co się dzieje. Zabawa przednia, rzeczy powstają niesamowite, więc uważam, że dobrym pomysłem jest stworzenie następnej. Zasady te same co poprzednio, więc może zacznę?

W pewnym barze, nieopodal parku...

W pewnym barze, nieopodal parku, odbywała się transmisja meczu Japonia-USA.

Japonia prowadziła 666 do 0, co wszystkich zgromadzonych wprawiało w szampański nastrój.

Niestety, w połowie zabrakło alkoholu. Przez ten mały incydent...

nastrój prysł zanim ktokolwiek zdołał zaproponować, że skoczy po zgrzewkę. Sytuacja...

Sytuacja uratowana została przez Uruhę, który nagle wykrzyczał "Przenosimy się do mnie!"

Wielki tłum rozgorączkowanych, kolorowych ludzi zerwał się jak na zawołanie i...

wtedy z poziomu ziemi rozległ się stanowczy głos sprzeciwu. Źródłem owego głosu był...

Kai, który już wiedział, jak to się skończy. Nie chciał mieć znowu skacowanego zespołu, który nie nadaje się do niczego

Problem w tym, że jego sprzeciw nie został zarejestrowany. Nikt nie zwrócił na niego uwagi. Aby dotrzeć do tłumu, musiał...

zrobić coś naprawdę nieoczekiwanego. Coś tak szalonego, żeby w końcu zwrócili na niego uwagę. Ale pozostało jedno pytanie. Co jest dostatecznie szokujące..?

Do głowy przyszedł mu tylko jeden pomysł. Zaczął iść w stronę Uruhy, przy okazji niezbyt delikatnie obchodząc się z ludźmi stojącymi mu na drodze. Gdy już był naprzeciw niego...

rozpiął koszulę ukazując nagi tors, niczym Edward ze Zmierzchu. Miał nadzieję, że błysk lśniącej liderowskiej klaty przyćmi Uruhę na tyle, by dało się go wyciągnąć z baru zanim tubylcy poznaliby adres gitarzysty. Nie spodziewał się jednak, że...

Uruha go zlekceważy. To był bolesny cios. To nie była byle jaka klata. TO BYŁA JEGO KLATA! Nie rozumiał tego. I chyba nie chciał zrozumieć. Czuł się jak parszywy głupiec. I takim widzieli go ludzie, którzy zobaczyli jego wyczyn. Nie takiego obrotu sprawy się spodziewał. Teraz...

Teraz pozostawało mu już tylko wezwanie Brygady Ryzykownego Ratunku, która zakończyłaby tę imprezę. Choć patrząc na tańczącego na stole Uruhę miał wrażenie, że bardziej przydaliby mu się antyterroryści... Właśnie wtedy pojawiło się wybawienie w postaci......

Pioruna, który trzasnął w stół. Nikt nie wiedział skąd ów Piorun się wziął. Nie zanosiło się na burzę, ani choćby na lekki deszczyk. Skądkolwiek Piorun się wziął, szybko tam wrócił. I dobrze, bo...

Bo wprawił on zebranych w takie przerażenie, że rozpoczęła się masowa histeria. Ktoś krzyczał coś o zemście J-rockowych bogów za...

zlekceważenie klaty Kaia. Może to był Kai we własnej osobie? Ale nikt nie był w stanie wyjącego z bólu Uruhy, któremu...

Nikt nie był w stanie wyjącego z bólu Uruhy, któremu, w przypływie paniki, na stopę nadepnął Shinya z Luna Sea. Oh, cóż to był za ból!
- Maaaaamooooo - wyjęczał.
Na wezwanie stawił/a się...

Mana. Wyglądał... inaczej niż zwykle. Miał na sobie...

legginsy w panterkę i różową tunikę, a także białe kozaki i plastikowy diadem na włosach.
- Jestem twoją matką chrzestną! Spełnię twoje trzy życzenia, dziecinko! - wygestykulował.

W oczach Uruhy momentalnie pojawiły się łzy. trudno stwierdzić czy to były łzy szczęścia, złości czy bólu, chociaż wszystko wskazywało na to ostatnie, bo jego matka chrzesna gestykulowała tak barwnie, że...

że Uruha zapragnął nauczyć się tych gestów. Wtedy też, przydało się pierwsze z jego życzeń.
- Chcę zostać baletnicą! - wykrzyczał podekscytowany.
Mana skłonił się przed nim, a wtedy...

Uruha zamienił się w małą słodką dziewczynkę z dwoma słodkimi blond warkoczami, ubraną tak, jakby właśnie miała występować w Jeziorze Łabędzim. Mana...

widząc swe dzieło przyklasnął, po czym zniknął w obłokach różowego dymu. Kai ukrył twarz w dłoniach. Teraz, zamiast jednego z gitarzystów, miał mają dziewczynkę, która właśnie ciągnęła go za rękaw pojękując co chwila "siiiiikuuuuu!"