Offtopic

ja mam potworne kompleksy, które staram się maskować za udawaną wysoką samooceną i pewnością siebie.
(a potem pękam i ryczę w poduszkę.)

To nie fajnie.. Ja tak jakoś od nienawna polubiłam swoją wagę i nawet, nawet ciało. Jak się to osiągnie to jest całkiem fajnie ^ ^
Ale dzisiaj moja koleżanka(trochę cięższa i niższa ode mnie) zasugerowała, że jestem gruba -.-
Mi brak pewności siebie, nie umiem niczego maskować. Po szkole poruszam się jak baranek zkazany na śmierć...
I nie płacz z takiego powodu, nie wiem czemu, ale ludzie widzą Cię takim jakim chciałabyś by Cię widzieli. Więc jak im wmawiasz coś to oni w to wierzą, jeżeli jesteś tego w 100% pewna.

dla mnie nieosiągalne.
ja za dużo gadam i za bardzo się staram wybić. głównie dlatego, że potrzebuję uwagi, a nikt mi jej nie daje.

Cytat :

nie wiem czemu, ale ludzie widzą Cię takim jakim chciałabyś by Cię widzieli. Więc jak im wmawiasz coś to oni w to wierzą, jeżeli jesteś tego w 100% pewna.

nie sprawdza się.

Mi też się nie sprawdza... Ale to dlatego, ze nie umiem kłamać i robie to bez przekonania.

Mi też nikt nie poświęca uwagi, czasem potrzebuję kogo by ktoś ze mną porozmawiał lub coś. Problem tkwi w tym, że ja wolę słuchać niż mówić i strasznie niewiele udzielam się podczas rozmów, więc nie jestem dla nich idealnym towarzystwem.
Jakiej konkretnie potrzebujesz uwagi?

Ja mam równie ogromne kompleksy, uważam się za gruba i niezgrabną, nie pomagają mi rodzice, którzy wprost uwielbiają mi mówić, żebym się za siebie wzięła i coś ze sobą zrobiła. Sprawia im to sadystyczną przyjemność, a potem mają mi za złe, kiedy ograniczam z nimi kontakty. A kiedy chcę zacząć pić chudsze mleko, czy jeść samo mięso a nie ziemniaki, to się wkurwiają na mnie i mi mówią, ze to matka jest na diecie i żebym się odczepiła od jej jedzenia...T_T

a ja potrafię kłamać, właściwie, całkiem dobrze.

jakiejkolwiek. szczerze mówiąc, jestem człowiekiem, który łaknie jakiejkolwiek uwagi, bo nie dostaje żadnej. nie mam z kim pogadać, nie mam z kim wyjść na spacer, nie mam do kogo się uśmiechnąć po szkolę, więc jakikolwiek przejaw uwagi jest dla mnie święty.

Mam podobną sytuację co Ty, teraz nawet nie mam do kogo smsów wysyłać. A po szkole uśmiecham się do siebie i swoich zmyślonych przyjaciół, a potem ludzie biorą mnie za wariatkę... Na gg rozmawiam tylko z 7 osobami z całej listy, chociaż przeważnie ich nie ma. Czasami zdarza się, że ktoś zapyta mnie o lekcje. Na początku uważali mnie za zarozumiałą gęś, ale udało mi się zdementować te plotki, na wigilii klasowej cieszyli się, że wreszcie się odezwałam i kazali mi się otworzyć na innych ludzi... Ale pewnie dla niektórych nadal jestem suką, która ma się za lepszą od innych...

Moja mama się ze mnie ostatnio śmiała, że mam problemy z równowagą (mam to po niej), a popłakała się ze smiechu gdy wyobraziła sobie mój taniec... bardzo mnie to zmotywowało, tak, że wyrżnęłam brzuchem o blat.
Nigdy nie myślałam o diecie, jakoś nie widzi mi się odchudzanie i porzucenie słodyczy, które wielbię. Dopóki mam dobre BMI nic ze swoją wagą nie będę robić.

Ja mam jedną jedyną osobę z którą tak ogólnie rozmawiam, nie liczę was, na forum i Yuki na skype'ie. I też potrzebuję uwagi... Czuję się niekochana i nikomu niepotrzebna.

A ja mam za wysokie BMI... I źle się z tym czuję, ale mam problem z jakimkolwiek przechodzeniem na diecie, bo nie jestem w stanie długo wytrzymać bez jedzenia czegokolwiek. Musze coś jeść, bez przerwy. I nie uważam, żeby to było normalne od strony medycznej...

Ja mam podobnie... Seme mnie rzuciło, Uke znalazło sobie kogo innego, a ja zostałam sama...
Chociaż w szkole rozmawiam aż z 3 osobami! To głównie przez to, ze wolę słuchać niż mówić i nie mam poczucia humoru. Nie mam na kogo pieniędzy, na komórce wydawać, bo nie mam do kogo dzwonić, ani pisać.
Czuję się zbędna...

Ja mam z kolei na kranicy z niedowagą, chcesz możesz mi trochę swojego BMI oddać, od kilku lat usiłuję przytyć.
Ja też kocham jeść, jak mam weekend cały dzień skutecznie opróżniam lodówkę i pozbawiam rodzinę zapasów słodyczy.

Ja bym ci chętnie oddała, ale się chyba nie da...
A szkoda...
Nie czuj się zbędna, musisz mnie przytulić jak się spotkamy! Masz ważne życiowe zadanie^^

Da się. Skoro gdy moja ciocia się odchuda, a ja tracę kilogramy, gdy jej waga natomiast jest bez zmian. Mogę również przytyć.
Mam kilka życiowych zadań, ale na razie przytulenie Ciebie jest jako jedyne, możliwe do spełnienia ^ ^
I czuję się zbędna, bo mało kto mnie potrzebuje. Jestem, oke, nie ma mnie, też dobrze.

Jakby cię nie było, to bym nie miała z kim gadać, nie miałby mnie kto rozdziewiczyć, nie miałabym komu pomóc, nie miałby kto z nami ożywiać forum i nie miałby kto mi pokazać swoich prac^^

Jesteś - super, nie ma cię - buuu:(

Ooo... Myślałam, że swietnie dajecie sobie radę beze mnie...
Mówiłaś, że masz dużo kontaktów, więc jednak masz z kim rozmawiać ^ ^

A ja jestem zawsze, bo nie mam co robić i tak tutaj to mam pewność, że ktoś mi odpisze, a nie tak jak np. na gg.
- Ohayoo...
- Wybacz, ale jestem zajęta i nie mogę pisać
I tak mnie zastanawia, dlaczego wtedy ludzie są dostępni, skoro pisać nie mogą -.-

Mam kontakty w sensie, że wiem, gdzie znaleźć dużo osób reklamujących swoje usługi jako bety. O coś takiego mi chodziło. Ja mam an liście na gg osiem osób, rozmawiałam tylko z jedną. Potem się przerzuciłam na skype'a i tam gadam tylko z jedną, inną co prawda, ale nadal jest to jedna osoba, z którą gadam...

Cytat :

I tak mnie zastanawia, dlaczego wtedy ludzie są dostępni, skoro pisać nie mogą -.-

Mnie też to często zastanawia...

Cytat :

I tak mnie zastanawia, dlaczego wtedy ludzie są dostępni, skoro pisać nie mogą -.-

ja mam cały czas status zaraz wracam/nie przeszkadzać, ale tak naprawdę nie zawsze mogę pisać. to przyzwyczajenie, bo kiedyś z gadu korzystałam głównie do spraw... hmm... służbowych : D no i po prostu jak jest coś ważnego, to zawsze jestem dostępna. ale czasem nie mogę gadać.

Ale jak sytuacja powtarza się codziennie to trochę, że tak powiem "nie halo". Już wolałabym, żeby naśladując moje byłe Seme, blokowali mnie, dając mi tym samym do zrozumienia, że jednak nie chcą ze mną pisać. I niech wcześniej łaskawie wyjaśnią co takiego zrobiłam, ze mają mnie dość.

Czasami takie osoby, które reklamują się np. jako bety, mogą mieć z Tobą wiele wspólnych tematów. Próbowałaś z nimi rozmawiać, Rei?

tak naprawdę ja gadam na gadu z praktycznie tylko z ludźmi poznanymi przez neta (no, z jedną osobą poznaną na koncercie, ale znajomość kontynuowana wirtualnie xD). '

potańczcie ze mną macarenę na stołach :D

Jak chcesz ze mną jakikolwiek taniec tańczyć na stole musisz mnie najpierw przywiązać liną do żyrandola bym nie spadła. Mam straszne problemy z ustaniem ma dwóch nogach.

Ja rozmawiam z osobami, które poznałam w szkole, np. Albo niechcący przez kontakty z ich krewnymi. Od niedawna się przemogłam i zaczęłam rozmawiać z ludźmi poznanymi z internetu. Ale z większością, nie mam żadnych tematów do rozmów.

Nie próbowałam się z nikim takim kontaktować, ja mam problemy z nawiązywaniem sensownych relacji międzyludzkich...

Ja mogę potańczyć, o ile stół wytrzyma...

Ej, bo mi się przypominają dyskoteki w naszej szkole i mina nauczycielek, kiedy zaczęłyśmy tańczyć na parapecie do piosenki "bogini seksu". Tam była moja ciocia O.o
Ja właściwie lepiej się czuję z osobami poznanymi przez neta. Sporo znajomości nawiązałam z osobami... którym miałam betować tekst. Z taką L. np. piszę od ponad pół roku. A zaczęło się od głupiej miniaturki, teraz jest jedną z ważniejszych dla mnie osób.
Rei, odnoszę inne wrażenie.

Bo może nie mówię wszystkiego tego, co wobec was wszystkich czuję...?

Ja ostatnio też zaczęłam to robić. kolejna "przyjaciółka" ze szkoły kopnęła mnie w dupę, bo stałam się zbyt nudna. Następnego dnia stwierdziłam, że jestem żałosna i zaczęłam odnawiać kontakty ze starymi znajomymi, o których zapomniałam i po jakimś czasie zarejestrowałam się na tym forum. Ja wiem, że jestem trochę zbyt poważna, moje żarty nie rozśmieszają, a moje zycie przypomina bardziej brazylijski melodramat i nie dzieje się w nim nic ambitnego... Ale w internecie można znaleźć ludzi, którym to nie przeszkadza, zaakceptują to i nawet postarają się zrozumieć.
Rei, mi też ciężko nawiązać sensowną znajomość, ludzie często wgniatają mnie w ziemię, ale nie poddaje się i szukam dalej. W końcu znajdzie się ktoś, kto postąpi inaczej.

Mnie wydajesz się być szczera. Możesz mnie nienawidzieć, możesz mną gardzić. Ale dopóki jakoś tego wyraźnie nie okazujesz wszystko jest oke :)

Nie nienawidzę cię, nie gardzę tobą, ale gdyby tak było, uwierz mi, doskonale byś o tym wiedziała, dałabym ci wyraźnie odczuć. Nie mam w zwyczaju ukrywać nienawiści, czy pogardy wobec innych ludzi. W zależności od humoru i stopnia odczuwania tych rzeczy, mogłabym też być niemiła dla innych osób na forum, od tak. Ale nikt nie daje mi najmniejszego powodu do takiego zachowania, więc nie muszę pokazywać tej wrednej strony swojej osobowości...
I zazwyczaj jestem szczera tylko w wyrażaniu negatywnych emocji. Nie lubię ich w sobie tłumić, sprawia mi przyjemność, robienie komuś przykrości, jeżeli na to zasługuje w moim mniemaniu. Nie mówię, że kłamię odnośnie wszystkich pozytywnych uczuć, ale... nie wszystko odkrywam.
No i jestem raczej jedną z osób uważających, że lepsza jest nieprzyjemna prawda, niż miłe kłamstwo...

To Ci fajnie.. bo ja próbowałam kilka razy i nie umiem nienawidzeć, a bardzo bym chciała :(
Ja też sądze, że lepsza jest gorzka prawda, ale ludzie umiejętność kłamania mają wwierconą na amen w DNA. Sama jestem raczej prawdomówna, jak kilka razy już wspominałam, beznadziejnie kłamię. Nawet przez internet...
Ja z kolei wolę ukrywać te mniej pozytywne emocje, staram się by na mojej twarzy był zawsze uśmiech. Słyszałam, ze osoby, które najbardziej w życiu cierpią, zawsze się uśmiechają... Czy takie stwierdzenie jest prawdą? Zawsze mnie to zastanawiało.

I miło, że mną nie gardzisz, ani nie nienawidzisz ^ ^

Cytat :

Słyszałam, ze osoby, które najbardziej w życiu cierpią, zawsze się uśmiechają... Czy takie stwierdzenie jest prawdą? Zawsze mnie to zastanawiało.

Według mnie jest. Ja np. nie lubię, kiedy ktoś może wyczytać moje słabości, czy zły humor z twarzy. Ale emocje, które okazuję to trochę inna sprawa... Można się uśmiechać i niszczyć komuś życie, czy planować morderstwo, więc okazywanie nienawiści z uśmiechem to pikuś...