Ficki

Mnie skłoniła chęć spróbowania czegoś nowego. Odnajduję się tylko w tych zajęciach, w których się coś tworzy. Podobno umiem rysować, więc czemu nie miałabym czegoś napisać, ot tak by się sprawdzić. Szczerze mówiąc nadal nie wiem, czy dobrze mi to wychodzi. Napisałam tylko kilka ficków, niewiele, nikt tego nie chciał czytać, ani nigdzie opublikować. Teraz tak jakoś straciłam całą motywację.

Ja ostatnio mam tak mało chęci na cokolwiek, że hej. Tylko czekam, aż mnie beta opieprzy, bo nie pisałam nic chyba od pół miesiąca... Muszę się zabrać do roboty...

A ja nie pamiętam, co mnie skłoniło. Pisanie jest naturalną częścią mojego życia chyba, nawet supersłabe. zaczynałam jak miałam 9 lat od czytania 'blogasków' potterowych, potem zaczęłam pisać sama, mega słabiznę, ale zawsze. pisałam zawsze po jednym-dwóch rozdziałach i rzucałam. w wieku 13 lat pisałam bloga, którego notki mi przepadły, a z chęcią bym je teraz poczytała, bo nie były takie złe. trafiłam na mylogu na yaoi, na forum potterowskie, potem na potterowskie forum yaoi i... jakoś tak wyszło. po prostu piszę, odkąd pamiętam.

pół miesiąca? to nic. ja piszę mnóstwo rzeczy, ale żeby napisać ficka i go skończyć... to rzadko mi się zdarza niestety.

Mnie beta kopnęła w dupę i powiedziała "spier****", teraz nie mogę znaleźć nikogo w zastępstwie. I piszę sama dla siebie, jakoś mnie to nie fascynuje.

Uuuu... niefajnie. Moja beta nie betuje tylko mnie, więc ma zajęcie i nie narzeka na mnie... Przynajmniej ja nic o tym nie wiem. Ale ona betuje tylko jeden tekst, do reszty motywuje mnie A. ...

To zawsze coś. Mnie motywuje moja upartość i stwierdzenie "następnego ficka przyjmą, kur*a". A potem mi się odechciewa i przez miesiąc potrafię nic nienapisać :)

Heh... brak motywacji z zewnątrz potrafi być męczący.

No więc taak...
Jeżeli chodzi o długość to najprzyjemniej czyta mi się ficki średniej długości. Irytują mnie z kolei za długie opowiadania, bo łatwo mogę się w tym pogubić. Ogólnie wolę też, jak autor koncentruje się na jednym paringu, zwłaszcza jeżeli chodzi o j-music bo dla mnie nienaturalne jest, jak wszyscy z zespołu okazują się innej orientacji i kochają się w sobie nawzajem. Jeżeli chodzi o gatunek to najchętniej czyta mi się romanse, komedie i angsty.
Ale ma być z sensem i z umiarem, nie znoszę przesady, no chyba że z założenia miała być to parodia. Podoba mi się też, jak fick jest czymś w rodzaju przemyśleń bohatera. Może dlatego, że sama lubię sobie pofilozofować xDDDDD
Nie lubię ficków schematycznych, stereotypowych bo to świadczy o tym, że autor jest mało kreatywny. Poza tym ciągłe czytanie o tym samym, tylko w innym opakowaniu jest nudne. Lubię jak ktoś ma pomysł i umie go wykorzystać. Bo nieraz napotkałam się na to, że pomysł był dobry ale samo wykonanie już nie. Tak jak wcześniej pisałam, nie lubię też przesady. Nie lubię też, jak akcja dzieje się zbyt szybko oraz jak wątki są mało rozbudowane lub wprowadzone na siłę.
Pisałam co prawda parę ficków ale z kimś, sama na razie nigdy. Co zamierzam zmienić, mam już parę planów^^ Bójcie się więc xDDDD Ale dobrze się czuję wymyślając komedie. Chociaż chciałabym napisać coś poważniejszego.
Co do fandomów to jeżeli fick jest dobrze napisany to nie ma dla mnie znaczenia kto w nim występuje. Chociaż lepiej mi się czyta, jak znałam bohaterów wcześniej. Ale naprawdę, nawet o takim The Gazette, za którym za bardzo nie przepadam czyta mi się dobrze, jak fick jest dobrze napisany. Chociaż w tym przypadku może dlatego, że kiedyś ich lubiłam^^

Rei-chan napisał:

Heh... brak motywacji z zewnątrz potrafi być męczący.

A żebyś wiedziała, że bardzo. Kiedyś ktoś powiedział mi, ze to co piszę jest ciekawe, ale mojego następnego tekstu nie chciał przeczytać -.-

Chi, czekam na Twojego ficka, kocham się bać xD

Ja czekam na fiki was obu^^
ja też lubię się bać.
I, uwaga, uwaga, MOTYWUJĘ WAS I NATYCHAM! *opętańczy śmiech*

Ja jakiś czas temu doszłam do wniosku, że od początku byłam na pisanie skazana XD Odkąd tylko pamiętam tworzyłam sobie w głowie jakieś historie i postacie, już jako kilkulatka, chociaż nawet nie przyszło mi na myśl, żeby to spisywać. To była dla mnie zabawa, nie potrzebowałam zabawek, tylko własna wyobraźnia dawała mi najwięcej radości; naprawdę potrafiłam godzinami chodzić po domu i tylko myśleć o tych swoich postaciach i tym, co robią. Jak tylko sięgam pamięcią, ZAWSZE miałam w głowie jakichś bohaterów, którzy się z wiekiem zmieniali, czasem czerpałam inspirację z książek itp, ale na ogół wymyślałam ich sama. Do pisania, jak mówiłam, natchnęły mnie właśnie te potterowskie blogi, mój pierwszy chyba nawet nadal gdzieś istnieje, ale boję się na niego wchodzić, bo mogłabym przeżyć silne załamanie ^^" Wtedy w moich myślach zaczęli się pojawiać ci, o których pisałam, dosyć długo były to właśnie postacie tworzone w oparciu o HP, uczące się w Hogwarcie itp XD Z radosnych pamiętniczków przeszłam na trochę bardziej poważne opowiadania, starałam się wymyślić jakąś sensowną fabułę, ale rzadko kiedy pociągnęłam jakąkolwiek postać dłużej, zazwyczaj szybko mi się nudziły.
Potem trafiłam na jrock i pod wpływem parodiowych ficków na mylogu też zaczęłam takie tworzyć, o Gazette. Pisałam to prawie dwa lata, więc dosyć sporo. To była masakra w sumie, bo w ogóle nie dbałam o stylistykę, zamiast opisów były praktycznie same dialogi, emotki radośnie wdzierały się w tekst, a fabuła to był zlepek najbardziej nonsensownych wydarzeń, jakie udawało mi się wymyślić. Tylko humor się liczył i w sumie fajnie się przy tym bawiłam, dopóki nie wyczerpałam wszystkich durnych pomysłów XD
Na poważniej zaczęłam pisać w marcu 2008, bo chciałam stworzyć ficka dla koleżanki na urodziny. W sumie naprawdę się tego bałam, bo chociaż czytałam już normalne, poważne ficki, nie wyobrażałam sobie, żebym sama była w stanie wymyślić taką fabułę, dobre opisy, naturalne dialogi... Ale jak już zaczęłam, nie okazało się to wcale takie straszne. A że od początku przyczepiłam się do Kamijo i Kayi (pomysł na ten pairing zawdzięczam swoją drogą rozmowom z kolegą, ale to oddzielna historia XD), to już zostali i wkrótce zechciałam napisać następnego ficka w tym stylu. No i potem poszło, nawet nie wiem kiedy tyle tego naprodukowałam, a oni stali się moją obsesją ^^"

Yuki, może pochwalisz się czymś po prostu tutaj, na forum? Jestem pewna, że wszyscy chętnie przeczytają Twoje twory i odzyskasz motywację ^^

Cytat :

Odkąd tylko pamiętam tworzyłam sobie w głowie jakieś historie i postacie, już jako kilkulatka, chociaż nawet nie przyszło mi na myśl, żeby to spisywać. To była dla mnie zabawa, nie potrzebowałam zabawek, tylko własna wyobraźnia dawała mi najwięcej radości; naprawdę potrafiłam godzinami chodzić po domu i tylko myśleć o tych swoich postaciach i tym, co robią.

Miałam DOKŁADNIE to samo!
Mama mi opowiadąła, że kiedyś siedziałam sobie w kuchni przy stole, wpatrywałam sie w powietrze i podpierałam rękę na brodzie, a na pytanie mamy "kochanie, co ty robisz?" odpowiadałam "bawię się"^^
Aktualnie oprócz pisania, mam kilka swoich własnych "światów" w których akcja dzieje się strasznie wolno, całą ją jakby "odgrywam", za to jest głupia i denna, a bohaterowie w których się wcielam, moje alter ega, to typowe Marry Sue^^

Jak mi Rei "zbetujesz" tekst, to się zastanowię nad umieszczeniem tu czegoś ^ ^

Ja też tworzyłam własne postacie, i nadal mam tak, że tkwię we własnym, wyimaginowanym świecie.
Jednak ja jestem z tych co wolą rysować, niż pisać ^ ^

Jej.
Jeśli naprawdę chcesz mi powierzyć tekst w moje łapki, to się może nawet przejmę i postaram tego nie zawalić^^ Jak ktoś we mnie uwierzy i mi coś odpowiedzialnego przydzieli, to raczej staram się wywiązać;)
Ale wybór należy do ciebie...hehe.

Ja nie potrafię zasnąć, jeżeli wcześniej nie poruszę akcji w jednym z moich światów chociaż odrobinę do przodu^^ I zawsze, kiedy mam wolną chwilę tam odpływam, bo moje światy są dużo przyjemniejsze od rzeczywistości...

Ja jestem za, a nawet przeciw powierzeniu tekstu w Twoje łapki :)
Obawiam się tylko o to, ze nie przypadnie Ci moje dzieło do gustu xD

Ja zawsze jak usypiam, też wyobrażam sobie jeden z własnych światów. Przyjemniej mi wtedy jest, zapominam o problemach całego dnia i o nieprzyjemności jutra :)

Heh. Mi mało który tekst do gustu nie przypada, właśnie czytając coś dosyć kiepskiego uznałam, że fik, musi przede wszystkim budzić jakiekolwiek sensowne emocje. Nie ważne, czy pozytywne(uśmiech na twarzy, ciepło w sercu), czy negatywne(smutek, przygnębienie), to dopóki to nie będzie rozczarowanie, czy niesmak, to jest warty uwagi^^

Powiedz mi, jak długi jest twoje dzieuo?;)

Oczywiście, że przyjemniej, ja czasem wiele bym oddała, żeby nie musieć z takiego świata wracać...

Widać, ze nigdy nie czytałaś moich tekstów xD
One w sumie też wzbudzają jakieś emocje, typu "OMGWTF", ale dobrze jest ^ ^

Ja nie wracam... znaczy... niby jestem, ale ciężko rozróżnić mi rzeczywistość od fantazji. Tak jakbym była w jakimś zawieszeniu ^ ^

Wyślij, obiecuję, że nie zjem^^

Ja czasami się czuję, jakbym była jedną z bohaterek mojej fantazji, jakiejś książki, czy filmu, zauważyłam, że nawet rozmawiać zaczęłam tak... literacko, książkowo. Tak się normalnie nie mówi, ale dialogi w różnych tekstach brzmią podobnie... I czasem nie wiem, gdzie się znajduję, co robię i jaką częścią mojego życia to jest... tą rzeczywistą, czy tą nie do końca...

Ja mam poryte porównania i używam ich wszędzie. Wprawdzie ludzie się dziwnie przez to na mnie patrzą, bo nie rozumieją co drugiego słowa, które powiem. Jak im powiesz "dziewoja", a nie "lasia" to cie nie zrozumieją.
Ja to mam wrażenie, że życie jest snem, ze budzę się dopiero gdy kładę się spać. Dziwnie to brzmi, ale tak odczuwam wszystko.


Dzisiaj cały dzień śpię, gdzie mam Ci wysłać?

Czasem zaczynam się zastanawiać and całym życiem w sensie tego, co jest prawdziwe, a co nie. Czytałaś kiedyś "Świat filoZOFII"? Skłania do przemyśleń nad tym, co jest rzeczywistością, a co tylko wymysłem i czy kiedykolwiek "braliśmy udział" w rzeczywistym życiu...

Wiesz, że ze słowa "filozofia" można ułożyć "zoofilia"? Od tego momentu jakoś tak krzywo patrzę na filozofów.
Nie czytałam tego, ostatnio nie mogę się zabrać za czytanie czegokolwiek. Nic mi się nie chce, tylko spać.
Może życie jest snem, a budzimy się po śmierci? Ja nie wnikam w to, pozwalam sprawą biegnąć tak jak chcą.

To zapytam grzecznie jeszcze raz. Gdzie mam Ci to wysłać?

o_O nie myślałam o tym...

ja mam do przeczytania pięć książek, które chcę przeczytać, ale nie mogę się zabrać do niczego, co nie jest elektroniczne...

Myślę, że na skype'ie będzie wygodnie, a jeśli ci nie pasuje, to podam ci maila^^

Ja się nudziłam na historii ^ ^

Ja muszę skończyć "wiedźmina" i "sagę o ludziach lodu", potem zabrać się za "udrękę", a o lekturach już nie wspomnę.

Na Skype... tylko niech sobie przypomnę hasło...

"Udrękę" już przeczytałam, "Wiedźmin" mi został, bo też chcę to przeczytać, jeszcze "Czarodziejka" Michaela Scott'a i "Misja Ambasadora" Trudi Canavan. Potem "Crescendo", drugą cześć "szeptem" i jeszcze drugą część "Krwi Aniołów". Jak o tym myślę, to mi się odechciewa...

Właśnie słucham Tokio Hotel "Rette Mich" i nie mogę uwierzyć w to, że mi się podoba... Nigdy nie myślałam, ze posłucham choć jedną ich piosenkę - uprzedzenia jeszcze z podstawówki...>.<

Ja ich zawsze lubiłam. I mimo, ze już ich nie słucham, w życiu nie powiem, ze to chłam i beznadzieja :)
Jak czegoś słuchałam to chyba musiało mi się podobać. A ludzie, którzy "jadą" po zespołach, mimo, ze ich nie znają są żałośni. Albo Ci, którzy zmieniają swoje upodobania bo jest moda na co innego -.-

Ja kocham czytać, ale tez mi się odechciewa :(
Saga o Ludziach Lodu ma 47 tomów ;(