[M] List do miłości

Tytuł: List do miłości
Autor: Mun
Beta: Nie pozwolę tknąć ani przecinka w tym tekście. Komukolwiek.
Uwagi: Myślę, że chyba napisałam to do Niego. Choć nie jestem pewna, nadal nie pamiętam.

   Ukochany...

Prawdopodobnie będę Cię szukać do końca istnienia. Prawdopodobnie wraz z ostatnim tchem wydam z siebie jęk upokorzenia, bo nie udało mi się uratować własnego życia. Prawdopodobnie przez całą drogę dziura w moim sercu będzie się powiększać, aż w końcu pochłonie je w całości. Prawdopodobnie los uzna to za zabawną grę...
...ale przecież nie mogę przestać. Nie mogę się już zatrzymać. Nie umiem. Nie chcę.

Będę Cię szukać w najczystszym dźwięku prawdy, w strugach złotego deszczu, w przekleństwach szeptanych przez wiatr. Nawet w oddechu motyla... co z tego, że nie cierpię motyli...
Postaram się odkryć całą geografię mojej duszy. Wybiorę się w podróż do miejsca oznaczonego współrzędnymi marzeń. W długości szczęścia i szerokości uśmiechu, zamknę oczy wyobrażając sobie, że jesteś.
Wykrzyczę słońcu, że ma mnie do Ciebie zaprowadzić. Złapię obłok by mnie do Ciebie zaniósł. Jeśli będzie trzeba zapytam o drogę nawet chmury burzowej.

A gdy nigdzie Cię nie znajdę...
Ani we wschodzie słońca, ani w radosnym migotaniu gwiazd.
Gdy wszystkie tony muzyki życia umilkną, przestaną wskazywać mi odpowiedni kierunek na pięciolinii poszukiwań.
Wtedy zniknie także reszta mojego krwawiącego marzeniami serca.
Umrę mając nadzieję, że jesteś szczęśliwy... i choć naprawdę bardzo pragnę być przy Tobie, to gdybyś miał uronić przeze mnie choć jedną łzę, gdybym miała odebrać Ci kiedykolwiek choć jeden uśmiech... będę się cieszyć, że nie udało mi się Ciebie znaleźć. Będę odchodzić szczęśliwa i nawet w momencie, gdy moje serce zniknie z tego świata, nie przestanę Cię chronić.

Proszę, pamiętaj, jesteś czyjąś największą miłością.

Twój zagubiony Anioł Stróż.    

Mun, wiesz, że ten tekst mi się strasznie spodobał. Pamiętasz zresztą wyraz mojej kniapy jak to czytałam, jak z Any ryczałyśmy a Ty mówiłaś 'to takie oklepane się wydaje'. Miałaś rację wydaje się, ale nie jest, bo my wiemy co czujesz i to jest w tym najlepsze.
Dla kogoś kto nie ma pojęcia o kim i dlaczego piszesz tekst może wydawać się oklepany, ale on jest naprawdę piękny i pisany pod wpływem emocji.

Cytat :

Będę odchodzić szczęśliwa i nawet w momencie, gdy moje serce zniknie z tego świata, nie przestanę Cię chronić.

Jak ja mam nie płakać, głupolu? Jak?

Nie stać mnie na nic lepszego, ale przecież już i tak znasz moje zdanie.
Pisz więcej, Zagubiony Aniele.
<3 ;u;


*tuli* dziękuję ;*
dwie literówki Ci poprawiłam <3 aż tak Cię tyrpnęło?

Boże, Mun, ty wiesz, jak ja reaguję na ten tekst.
Zaczęłam ryczeć jak głupie dziecko, a teraz zaczynam ryczeć znowu. Bo nie masz co robić, tylko mnie przepraszać. Ja się trzęsę i dostaję ataków płaczu na samo wspomnienie tego słowa.

Wybacz, że może być wulgarnie, ale nie możesz mi zabronić niczego, kiedy będę komentować ten tekst. Niczego. Mogę się nawet pochlastać.

Kurwa, jakie to jest prawdziwe. Prawdziwe - dla mnie. Dla ciebie też. Nie dla kogoś, kto nie jest beznadziejnie zakochany w facecie, którego - wiem to przecież - nigdy nie pozna. To znaczy... ty masz szanse. A ja mam zerowe. Po prostu. I to jest tak beznadziejne, beznadziejnie głupie, beznadziejnie płytkie i beznadziejnie nastoletnie. I co z tego?
Mam to gdzieś.

To jest piękne. Ten tekst, oczywiście. Chciałabym kiedyś coś takiego napisać. Wiesz, że strasznie mi się to podoba, bo to jest piękne. Nawet jeśli ty nie jesteś pewna, to ja wiem, do kogo to napisałaś. I do kogo ja bym mogła wysłać coś takiego.

Ależ ja jestem beznadziejna.
Ale to nie miejsce na wynurzenia dotyczące mojej osobowości i innych takich. To miejsce, gdzie mam się pozachwycać tekstem, który łapnął mnie za serce, doprowadził do ledwo-oddychania i płaczu i który mnie boli. Bo jest dobry. Och, cholernie dobry. Wiesz, kocham cię <3

I moment, w którym poczułam potrzebę płaczu:

Cytat :

W długości szczęścia i szerokości uśmiechu, zamknę oczy wyobrażając sobie, że jesteś.

Any zamyka oczy, Any myśli, Any sobie wyobraża. I słyszy 'ale cię nie ma.'
Any umiera.

To nie jest tak, że dla kogoś, kto nie ma o niczym pojęcia tekst będzie oklepany - bo nie będzie. Nadal pozostanie piękny, wzruszający, poetycki... Bo to, co jest pisane z głębi serca, z samego dna duszy, przepełnione uczuciami, których niewielu potrafi zrozumieć - będzie zawsze piękne, choćby było milczeniem. Może i beznadziejnie nastoletnie, ale jednocześnie niesamowicie dojrzałe. Starałam się wskazać jakiś fragment, cytat, który najbardziej mi się spodobał, wzruszył mnie, ale nie umiem.

... i chyba pozostawię to bez dalszego komentarza. Nie chcę zepsuć swoim niezrozumieniem tej magii, tego niesamowitego uczucia, które unosi się w powietrzu za każdym razem, gdy to czytam. Nie chcę świecić tutaj swoją niedojrzałością i niedoświadczeniem.

Wiesz, mam ochotę Cię przytulić. Bo nic innego, żadne słowa nie dadzą tu rady.
Chyba się poryczę.

Jezus... nie płaczcie.
To jest o najpiękniejszym uczuciu w moim życiu, nie wolno Wam płakać.