[M] d(ai)kirai

chyba samo G, nie?
małe maleństwo. wzięło się przez pierwsze zdanie i poszło samo. ponoć nadaje się do publikacji, więc jest.
tytuł jest jakby grą słów - samo daikirai znaczy nienawiść, ale ai w nawiasach znaczy miłość.

Autor: Anya
Beta: Mun i mycat
Para: Kyo/Kaoru
Fandom: Dir En Grey
Ostrzeżenia: brak

dla Mun, za tytuł, majonez i w ogóle - za wszystko <3



Rano cię nienawidzę.
Jesteś zbyt głośny, zbyt ciepły, za duży. Budzisz, mówisz, rozpraszasz.
Nie dajesz mi spać. Nie dajesz mi wypocząć. Jesteś irytująco wyspany i radosny.
Jesteś.
A potem całujesz mnie w czoło, przynosisz kawę i krzyczysz, że mam natychmiast wziąć prysznic, i w ogóle wyleźć z tego cholernego łóżka, i przestać być takim leniem bo się spóźnimy.
Wtedy nienawidzę cię mniej.

W południe jest trochę lepiej. Mimo, że wciąż cię nienawidzę.
Tym razem jesteś zbytnim perfekcjonistą. Wciąż coś ci przeszkadza. Czepiasz się Shinyi o złe bicie, wkurza cię to, jak Die przewraca oczami i wiem, że w momencie, w którym zaczynam swoje zwyczajowe złośliwości i jęczenie o przerwę na fajkę chcesz mnie zamordować. Kapitulujesz, kiedy, zupełnie cię olewając, wychodzę na balkon zapalić. A kiedy wracam, znów jesteś zimny i niewzruszony, i na boku dajesz się przytulić i uspokoić.
Znowu mniej cię nienawidzę, bo twój nikły uśmiech jest tylko dla mnie i wiem, że kochasz mnie, choć zupełnie nie wiem – czemu.

Po południu nie jest już tak źle.
No dobra. Może wkurza mnie, że znowu ciągniesz mnie na zakupy i chcesz ćwiczyć nawet w domu, kiedy ja najchętniej znowu rzuciłbym się na łóżko i ponurzał w cierpieniu. Albo spał. Nieważne.
Ważne, że gdzieś między pogardliwym spojrzeniem jakiejś głupiej baby w metrze a irytującą kasjerką jest ręka w tylnej kieszeni spodni, kłótnia o rodzaj kawy i krzywy uśmiech. Taka mała codzienność. Dziwna, zgryźliwa, tylko nasza.
A kiedy wracamy do domu i razem śmiejemy się z najgłupszego sitcomu na świecie jest już, właściwie, całkiem dobrze.

Wieczorem cię uwielbiam.
Uwielbiam cię, bo robisz najlepszą na świecie herbatę z rumem, bo oglądasz ze mną horrory klasy W, a twoje kościste kolana są i tak najwygodniejsze. Pozwalasz mi wtulić się w siebie i gadać głupoty. Znosisz popcorn z majonezem i okruszki na sofie, i nie pozwalasz mi doprowadzić się do nieuzasadnionej depresji.
I już nawet nie pamiętam, jak nienawidziłem cię rano.
Bo przecież tylko ty ze mną wytrzymujesz.

W nocy cię kocham.
Mówię ci to zduszonym szeptem prosto w szyję, kiedy bierzesz mnie niespiesznie, leniwie. Mruczysz, gdy drapię twój kark i szepczesz moje imię, dochodząc głęboko we mnie. Tylko tobie pozwalam go używać.
Leżąc potem obok ciebie, wygodnie rozparty na połowie łóżka, z głową na twojej klatce piersiowej, uświadamiam sobie, że właściwie to kocham cię cały czas. Kiedy uśmiechasz się, krzyczysz, zabierasz mi pilot i wtulasz twarz w moje włosy.
W końcu zasypiam, tylko po to, żeby rano obudzić się i stwierdzić, że cholernie cię nienawidzę.

Po pierwsze - gratuluję doboru tytułu. xDD

Ja nie wiem, to chyba mało profesjonalne komentować tekst będąc "betą", ale jak już tak jęczysz...
Wiesz już, że mi się podoba, bo... bo Ci to mówiłam, ne?

Po drugie, lubię ten pairing. Bardzo, bardzo. To mój ulubiony DEGowy pairing.
Po trzecie, lubię jak piszesz, nawet Twoje "i" lubię
Po czwarte, podoba mi się koncepcja tego ff.

Wszystko jest takie ciepłe i swojskie, a mimo wszystko, w stylu Kyo.

Chcę więcej! Marsz do pisania kolejnych ff! xD

Weeena!
Mun.

Teraz ja, teraz ja, teraz ja!
Tytuł - mówię, będzie KaoDie? Boże nie!
Czytam Kyo - jest dobrze, Any Kyo - będzie genialnie, KaoKyo - przecudowne!*.*

Uwielbiam jak pokazałaś tą ich rozbudowę relacji :) Jak Kyo najpierw nienawidzi a później kocha Kao. I ta końcówka, o tym nieśmiałym Kocham cię. Zasypiam by cię na nowo nienawidzić.

Ja się boję tego wyzwania, bo z Twoim Kyo mój Kyo nie ma żadnych szans.

Lubię opisy Kao na próbach, lubię a wręcz kocham Cię za tą kieszeń w spodniach *.* tfu! Rękę w kieszeni xD To przecudowne. Po prostu... wyobrażam sobie takiego Kao robiącemu na złość światu.

Ja osobiście nie przepadam za Kaoru, a co za tym idzie za jakimikolwiek pairingami z nim, ale w końcu, jeśli tekst jest dobry i wywołuje uśmiech na twarzy, to co się będę przed nim bronić^^'
Przedstawione relacje są cudowne, nic nie staje się nagle i bez powodu, ta "nienawiść" zmienia się w miłość tak stopniowo, niespiesznie, wprost idealnie.

Mimo, że strasznie tego nie lubię, to wskażę jeden(w moim mniemaniu) błąd, który mi się rzucił w oczy. A zrobię tak tylko dlatego, że sama piszę i wymuszam na A., żeby mi zawsze wytykała błędy, chcę mieć świadomość, że wszystko jest najlepiej jak możne być. Więc wytknę, niedobra ja.

Cytat :

Kiedy uśmiechasz się, krzyczysz, zabierasz mi pilot i wtulasz twarz w moje włosy.

Wydaje mi się, że tam powinno być "pilota". Ale nie jestem całkowicie pewna co odmiany tego słowa. Jeżeli nie mam racji, to nie bijcie *zasłania głowę rękoma*.

awww, ktoś znów skomentował, dziękuję bardzo za komentarz, Rei ^^

co do błędu... z tego co wiem, 'pilot.' w języku potocznym zaczęliśmy tak brzydko odmieniać wszystko z końcówką a. głównie w bardzo typowych rzeczach 'daj papierosa, daj chleba', a tak naprawdę, z tego, co się orientuję (mogę się mylić) kiedyś się w taki sposób wyrazów nie odmieniało. poza tym, pilot brzmi ładniej niż pilota ;)

W takim razie wielkie gomen, ja też się już najwyraźniej przyzwyczaiłam do formy "pilota" i mi jakoś dziwnie zabrzmiało. Ale jeżeli tak jak jest, jest poprawnie, to wszystko w porządku^^.
Niech wen będzie z tobą:)

Rei-chan, nie martw się. Też się tego pilota przyczepiłam betując. ;D

Hehe.
Bo mi się wydaje, że to się tak ogólnie przyjęło, ale jeżeli jest poprawnie, to nie powinno się zmieniać na to, co wszystkim pasuje, tylko dlatego, że ludzie źle mówią...
To tak, jakbyśmy zaczęli pisać "wyszłem" i "włąłczać", bo wiele osób tak mówi i się przyzwyczaili>.<
A teraz już wiem jak jest poprawnie i będę mówić "pilot"^^

Dowiedziałam się (pan Mirosław Bańko jest skarbnicą wiedzy PWNu i jeszcze nigdy nie byłam oszukana przez jego osądy) jak to jest z tym pilotem. ;D

Cytat :

Biernik lp. równy dopełniaczowi mają zwykle nazwy istot żywych - zwierząt i ludzi - pozostałe zaś mają biernik tożsamy z mianownikiem. Istnieje jednak ogromna liczba wyjątków od tej reguły, które w dodatku układają się w serie, np. nazwy tańców, grzybów, samochodów, wielu owoców i potraw mają biernik równy dopełniaczowi mimo nieżywotnego znaczenia. Do tych wyjątków należy też pilot (np. telewizyjny), który w bierniku ma formę pilota - mówi się W ręku trzymał pilota raczej niż W ręku trzymał pilot. Być może ktoś, kierując się znaczeniem tego wyrazu, uzna, że powinien on mieć dopełniacz równy mianownikowi, ale takie użycia są rzadkie.

To chyba ostatecznie wyjaśnia sprawę? ;D

Eeee...
Tak xD
Widzicie jak dużo się człowiek może nauczyć w takich niepozornych sytuacjach^^?

Na pewno więcej niż w szkole. ;D

I właśnie dlatego, Mun, w szkole piszę opowiadania/ficki, a moja kochana beta wyjaśnia mi to przy okazji... Cóż za logika.
Czy ja naprawdę tego nie komentowałam? Any, wybacz! Nie wiem jak mogłam.
Jeśli dobrze pamiętam... po pierwszym przeczytaniu miałam łzy w oczach. A to wszystko przez Jean! Właściwie to jest przecież dobrze i nie ma co płakać. Ale jest to ciągłe kłócenie się, niezgadzanie i taka codzienność, która sama w sobie dołuje. I przecież tak niewiele trzeba, żeby pokochać za ten uśmiech, za herbatę i za samą obecność. A jak trudno to przychodzi...
No dobra, trafiłaś na mój płaczliwy dzień ;p

Ja też myślałam, że już komentowałam x_x Na pewno miałam zamiar, umknęło mi to jakoś, więc się poprawiam XD
To jeden z tych ficków, które czytam zawsze, ilekroć wejdę do tematu - a to wcale nie zdarza mi się często. Podoba mi się straszliwie zarówno pod względem pomysłu, jak i samego stylu. Naprawdę wychodzę Ci te ficki z motywem przewodnim, połączenie danego uczucia z porą dnia było świetne! I ja naprawdę rozumiem Kyo, jak ktoś mnie rano budzi, to też nienawidzę wszystkiego z tą osobą na czele, też się wściekam jak do mnie mówi i też nie mogę znieść faktu, że jest taka wyspana i wesoła XDD
Podoba mi się sposób opisu; fick nie jest długi, a zarazem zawiera wiele szczegółów, które osobiście wprost uwielbiam. Ta ręka w kieszeni spodni, kłótnia o kawę i kościste kolana. To buduje wspaniały klimat.
Z niecierpliwością czekam, aż dodasz jeszcze jakieś swoje ficki ^^

Pomiędzy miłością a nienawiścią jest cienka linia. Wystarczy nieuważnie ją przekroczyć...

Dobra, koniec pseudofilozofii. Ten tekst podoba mi się bardzo. Wyraźnie zaznaczone są momenty, w których "kocham cię trochę bardziej i nienawidzę trochę mniej" i niesamowicie przypadło mi to do gustu. Stwierdzam też, że ten tekst bardzo mnie zbliżył do Kyo/Kaoru. ;) (Entuzjastką Diru jako-taką nie jestem, ale obiecuję poprawę! ><) Jak stwierdzono już wyżej, taka codzienność dołuje, ale przy Kyo i Kaoru nie wyobrażam sobie innej. <3